Uykusuzken

Geceli gündüzlü çalıştığım dördüncü günde, sırf uyanık kalmak için internette gezinirken gözüme çarptı:''bebekler ayaklarıyla tat alır''...Beynim çoktan süngerleştiğinden olsa gerek, hiç şaşırmadım. İlginç buldum sadece...Bebekleri o kadar sevdiğim halde nasıl olup da bunu daha önce farkedemediğime hayret ettim. Daha başlığın altını okumadan yeğenimin,kuzenlerimin çocuklarının bebekliklerine doğru yol alıp anılardaki tüm verileri gözden geçirdim. Çıplak, minik ayakları hala gözümün önündeydi. Ne kadar şirin ve duyarlı olduklarını hatırlıyordum ama ayaklarıyla tat aldıklarına dair hiçbi' bulgu yoktu zihnimde. Son bi' gayretle ekranda birbirine karışarak gittikçe belirsizleşen satırlara yönelttim bakışlarımı:''kelebekler ayaklarıyla tat alır''...